ಇನ್ನೇನು ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಕನ್ನಡ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವ ಬರಲಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸುವ ಕುರಿತು ಭರ್ಜರಿಚರ್ಚೆಗಳು ರಾಜ್ಯದಾದ್ಯಂತ ನಡೆಯಲಿವೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಚರ್ಚೆಗಳು ಮನಸ್ಸಿನ ಮೂಲೆ ಸೇರಲಿವೆ.
ಅದೇನೇ ಇರಲಿ, ಈ ಕೆಳಗಿನ ಒಂದಷ್ಟು ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿ. ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ಗೆಂದೇ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಇಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪುಸ್ತಕ ಪ್ರಾಧಿಕಾರ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ತು, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಾವಲು ಪಡೆ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಇಲಾಖೆ... ಇವ್ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸರಕಾರಿ ಕೃಪೆ ಮತ್ತು ಮೇಲೆ ತಿಳಿಸಿದ ಅನೇಕ ಇಲ್ಲಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಇವತ್ತುಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಗೆ ಸಡ್ಡು ಹೊಡೆದು ನಿಂತಿದೆ. ರಾಜಧಾನಿಯಲ್ಲೇ ಇಬ್ಬರು ಅಪರಿಚಿತರು ಎದುರಾದರೆಮಾತನಾಡುವುದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ನಲ್ಲಿ ಎಂಬಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಈ ಭಾಷೆ ಬೆಳೆದಿದೆ.
ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಹುಡುಕುವುದು ಕಷ್ಟದ ಸಂಗತಿಯೇನಲ್ಲ. ಕೆಲವೇ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನವರೆಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಫ್ಯಾಷನ್ ಮಾತ್ರಆಗಿದ್ದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಇವತ್ತು ತನ್ನ ಭಾಷಿಗನನ್ನು ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆಯುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದುನಿಂತಿದೆ. ಇವತ್ತು ಮುಗಿಬಿದ್ದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ಕಲಿಯುತ್ತಿರುವವರೆಲ್ಲರೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಸಾಹಿತ್ಯ, ಷೆಕ್ಸ್ಪಿಯರ್ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಆ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ಕಲಿತರೆ ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತದೆ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆ ಅನ್ನಕೊಡಬಲ್ಲ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಹೊಂದಿದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅನೇಕರು ಇವತ್ತು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ನಪಠಣಕ್ಕೆ ಅಣಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. (ಕೆಲವು ಅಪವಾದಗಳಿರಬಹುದು). ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಇವತ್ತು ಈ ನೆಲದ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡವನ್ನುಮೀರಿಸಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ.
ಕೇವಲ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಸಂವಹನ ಮಾಡಬಲ್ಲ ವ್ಯಕ್ತಿ - ಬೇರೆ ಯಾವ ಕೌಶಲಗಳು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಇವತ್ತು ತಿಂಗಳಿಗೆ೧೦ರಿಂದ ೧೫ ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ಪಗಾರು ಎಣಿಸಬಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಇನ್ನು ಯಾವುದಾದರೂ ಕೌಶಲ ಆತನಿಗೆ ಸಿದ್ಧಿಸಿದರೆಅದೃಷ್ಟ ಖುಲಾಯಿಸಿದಂತೆಯೇ ಸರಿ.
ಅದೇ ಕನ್ನಡ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಪಾಡು? ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ ಆತನಿಗೆ (ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬಾರದಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ) ಒಂದುಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಭರವಸೆ ಇಲ್ಲ. ಸಿಕ್ಕರೂ ಅದು ಆತನನ್ನು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿಡುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಿಶ್ವಾಸ ಇಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ಇಂದು ಕನ್ನಡ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿಯೇ ಅನ್ನ ಕೊಡುವ ಭಾಷೆಯಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಜನಸಾಮಾನ್ಯನಿಗೆ ಭಾಷೆಯ ಮೇಲೆಪ್ರೀತಿ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬರಬೇಕು? ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಯಾವುದೇ ಪ್ರತಿಫಲಾಪೇಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲದೆ ಹುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ. ತಾಯಿಭಾಷೆಅನ್ನಕೊಡಲಾರದು ಎಂದು ತಿಳಿದಾಗ ಆ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಅಗತ್ಯವಾದರೂ ಏನಿದೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಯಥೋಚಿತವಾಗಿಯೇಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಇಂಥ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೇ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮ ಶಾಲೆಗಳ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಗಿಂತ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಶಾಲೆಗಳ ಮೇಲಿನ ಮೋಹವಿಜೃಂಭಿಸುತ್ತದೆ.
ಇವತ್ತಿಯ ಯುವ ಜನಾಂಗ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕೇವಲ ಸಾಹಿತ್ಯ, ಸಂವಹನದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಮಾತ್ರ ಕಲಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಮಿಗಿಲಾಗಿ ಭಾಷೆ ತರಬಲ್ಲ ಆರ್ಥಿಕ ಸಮೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಓದುತ್ತಾರೆ (ಇದಕ್ಕೆ ಕೆಲವು ಅಪವಾದಗಳಿರಬಹುದು).
ಒಂದೆಡೆ ತನ್ನ ಭಾಷಿಗನಿಗೆ ವಿಪುಲ ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶ ನೀಡಿ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಧೃಡವಾಗಿಡುವ ಇಂಗ್ಲಿಷ್, ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ತನ್ನಕುಡಿಯನ್ನು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಲಹುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಯಾವುದೇ ಭರವಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸದ ಕನ್ನಡ. ಇಂಥ ಇಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಯಾವಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯಬೇಕು? ಇಂಥ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ದಿನದ ಕೂಳಿಗಾಗಿ ಶ್ರಮ ವಹಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಆರ್ಥಿಕ ಸಮೃದ್ಧತೆ ತರಬಲ್ಲಭಾಷೆಯತ್ತಲೇ ಮುಖ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೇ ಇಂದು ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮ ಶಾಲೆಗಳು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಕೊರತೆ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾಧ್ಯಮ ಶಾಲೆಗಳುಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿವೆ. ಅಪ್ಪಟ ಮಲೆನಾಡಿನ ಶಿರಸಿಯಿಂದ ೩೫ ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ದೂರವಿರುವ ಹಳ್ಳಿಯೊಂದರಿಂದ ಕೆಲವು ಮಂದಿತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಇವತ್ತು ಶಿರಸಿಯ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಾದರೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಲಿತು ಒಳ್ಳೆಯನೌಕರಿ ಸಂಪಾದಿಸಲಿ ಎಂಬ ಆಸೆಯಿಂದ. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗೇ ಮುಂದುವರಿದರೆ ಇಂದು ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಾದರೂ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿರುವ ಕನ್ನಡನಾಳೆ ಅಲ್ಲೂ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಬೇಕಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಂದೀತು. ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬಲವಾದ ಓದುಗ ವೃಂದ ಹೊಂದಿರುವ ಕನ್ನಡಪತ್ರಿಕೆಗಳು ನಾಳೆ ಅಲ್ಲಿಯೂ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಬೇಕಾದ ಸಂದರ್ಭ ಬಂದೀತು.
ಕನ್ನಡದ ಬಗ್ಗೆ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಇವತ್ತು ಕನ್ನಡ ಕಲಿತವನಿಗೊಂದು ಕೆಲಸ ಕೊಡಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಬೇಕು. ಇದರ ಜೊತೆಗೇ ಇತಿಹಾಸ, ಆರ್ಥಿಕತೆ, ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ಗೆ - ಅಥವಾ ಜಗತ್ತಿನ ಯಾವುದೇಭಾಷೆಗೆ - ಸರಿಸಾಟಿಯಾಗಬಲ್ಲ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಬರಬೇಕು.
ಕಥೆ, ಕಾವ್ಯಗಳಷ್ಟೇ ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿ ವಿವಿಧ ಅಕಾಡೆಮಿಕ್ ವಿಚಾರ ಕುರಿತ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ರೂಪುಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ಕನ್ನಡದಮೂಲಕವೇ ಜಗತ್ತನ್ನು ಓದುವ, ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಕಾಲ ಬರಬೇಕು.
ಈಗ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಸಮ್ಮೇಳನ, ಸಮಾರಂಭಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಅನ್ನ ಕೊಡುವ ಭಾಷೆಯನ್ನಾಗಿಸುವ ದಾರಿ. ಈದಾರಿ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳದ ಹೊರತು ಕನ್ನಡದ ಬಗೆಗಿನ ಹೋರಾಟಗಳು ವ್ಯರ್ಥ ಕಸರತ್ತಾಗಿಯೇ ಉಳಿದುಹೋಗುವ ಅಪಾಯವಿದೆ.
- ವಿಜಯ್ ಜೋಶಿ.
(ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೨, ೨೦೧೦ ರಂದು ಪ್ರಕಟವಾಗಿದ್ದ ಲೇಖನ)
ಅದೇನೇ ಇರಲಿ, ಈ ಕೆಳಗಿನ ಒಂದಷ್ಟು ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿ. ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ಗೆಂದೇ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಇಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪುಸ್ತಕ ಪ್ರಾಧಿಕಾರ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ತು, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಾವಲು ಪಡೆ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಇಲಾಖೆ... ಇವ್ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸರಕಾರಿ ಕೃಪೆ ಮತ್ತು ಮೇಲೆ ತಿಳಿಸಿದ ಅನೇಕ ಇಲ್ಲಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಇವತ್ತುಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಗೆ ಸಡ್ಡು ಹೊಡೆದು ನಿಂತಿದೆ. ರಾಜಧಾನಿಯಲ್ಲೇ ಇಬ್ಬರು ಅಪರಿಚಿತರು ಎದುರಾದರೆಮಾತನಾಡುವುದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ನಲ್ಲಿ ಎಂಬಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಈ ಭಾಷೆ ಬೆಳೆದಿದೆ.
ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಹುಡುಕುವುದು ಕಷ್ಟದ ಸಂಗತಿಯೇನಲ್ಲ. ಕೆಲವೇ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನವರೆಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಫ್ಯಾಷನ್ ಮಾತ್ರಆಗಿದ್ದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಇವತ್ತು ತನ್ನ ಭಾಷಿಗನನ್ನು ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆಯುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದುನಿಂತಿದೆ. ಇವತ್ತು ಮುಗಿಬಿದ್ದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ಕಲಿಯುತ್ತಿರುವವರೆಲ್ಲರೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಸಾಹಿತ್ಯ, ಷೆಕ್ಸ್ಪಿಯರ್ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಆ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ಕಲಿತರೆ ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತದೆ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆ ಅನ್ನಕೊಡಬಲ್ಲ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಹೊಂದಿದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅನೇಕರು ಇವತ್ತು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ನಪಠಣಕ್ಕೆ ಅಣಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. (ಕೆಲವು ಅಪವಾದಗಳಿರಬಹುದು). ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಇವತ್ತು ಈ ನೆಲದ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡವನ್ನುಮೀರಿಸಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ.
ಕೇವಲ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಸಂವಹನ ಮಾಡಬಲ್ಲ ವ್ಯಕ್ತಿ - ಬೇರೆ ಯಾವ ಕೌಶಲಗಳು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಇವತ್ತು ತಿಂಗಳಿಗೆ೧೦ರಿಂದ ೧೫ ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ಪಗಾರು ಎಣಿಸಬಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಇನ್ನು ಯಾವುದಾದರೂ ಕೌಶಲ ಆತನಿಗೆ ಸಿದ್ಧಿಸಿದರೆಅದೃಷ್ಟ ಖುಲಾಯಿಸಿದಂತೆಯೇ ಸರಿ.
ಅದೇ ಕನ್ನಡ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಪಾಡು? ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ ಆತನಿಗೆ (ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬಾರದಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ) ಒಂದುಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಭರವಸೆ ಇಲ್ಲ. ಸಿಕ್ಕರೂ ಅದು ಆತನನ್ನು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿಡುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಿಶ್ವಾಸ ಇಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ಇಂದು ಕನ್ನಡ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿಯೇ ಅನ್ನ ಕೊಡುವ ಭಾಷೆಯಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಜನಸಾಮಾನ್ಯನಿಗೆ ಭಾಷೆಯ ಮೇಲೆಪ್ರೀತಿ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬರಬೇಕು? ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಯಾವುದೇ ಪ್ರತಿಫಲಾಪೇಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲದೆ ಹುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ. ತಾಯಿಭಾಷೆಅನ್ನಕೊಡಲಾರದು ಎಂದು ತಿಳಿದಾಗ ಆ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಅಗತ್ಯವಾದರೂ ಏನಿದೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಯಥೋಚಿತವಾಗಿಯೇಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಇಂಥ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೇ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮ ಶಾಲೆಗಳ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಗಿಂತ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಶಾಲೆಗಳ ಮೇಲಿನ ಮೋಹವಿಜೃಂಭಿಸುತ್ತದೆ.
ಇವತ್ತಿಯ ಯುವ ಜನಾಂಗ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕೇವಲ ಸಾಹಿತ್ಯ, ಸಂವಹನದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಮಾತ್ರ ಕಲಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಮಿಗಿಲಾಗಿ ಭಾಷೆ ತರಬಲ್ಲ ಆರ್ಥಿಕ ಸಮೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಓದುತ್ತಾರೆ (ಇದಕ್ಕೆ ಕೆಲವು ಅಪವಾದಗಳಿರಬಹುದು).
ಒಂದೆಡೆ ತನ್ನ ಭಾಷಿಗನಿಗೆ ವಿಪುಲ ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶ ನೀಡಿ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಧೃಡವಾಗಿಡುವ ಇಂಗ್ಲಿಷ್, ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ತನ್ನಕುಡಿಯನ್ನು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಲಹುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಯಾವುದೇ ಭರವಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸದ ಕನ್ನಡ. ಇಂಥ ಇಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಯಾವಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯಬೇಕು? ಇಂಥ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ದಿನದ ಕೂಳಿಗಾಗಿ ಶ್ರಮ ವಹಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಆರ್ಥಿಕ ಸಮೃದ್ಧತೆ ತರಬಲ್ಲಭಾಷೆಯತ್ತಲೇ ಮುಖ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೇ ಇಂದು ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮ ಶಾಲೆಗಳು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಕೊರತೆ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾಧ್ಯಮ ಶಾಲೆಗಳುಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿವೆ. ಅಪ್ಪಟ ಮಲೆನಾಡಿನ ಶಿರಸಿಯಿಂದ ೩೫ ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ದೂರವಿರುವ ಹಳ್ಳಿಯೊಂದರಿಂದ ಕೆಲವು ಮಂದಿತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಇವತ್ತು ಶಿರಸಿಯ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಾದರೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಲಿತು ಒಳ್ಳೆಯನೌಕರಿ ಸಂಪಾದಿಸಲಿ ಎಂಬ ಆಸೆಯಿಂದ. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗೇ ಮುಂದುವರಿದರೆ ಇಂದು ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಾದರೂ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿರುವ ಕನ್ನಡನಾಳೆ ಅಲ್ಲೂ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಬೇಕಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಂದೀತು. ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬಲವಾದ ಓದುಗ ವೃಂದ ಹೊಂದಿರುವ ಕನ್ನಡಪತ್ರಿಕೆಗಳು ನಾಳೆ ಅಲ್ಲಿಯೂ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಬೇಕಾದ ಸಂದರ್ಭ ಬಂದೀತು.
ಕನ್ನಡದ ಬಗ್ಗೆ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಇವತ್ತು ಕನ್ನಡ ಕಲಿತವನಿಗೊಂದು ಕೆಲಸ ಕೊಡಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಬೇಕು. ಇದರ ಜೊತೆಗೇ ಇತಿಹಾಸ, ಆರ್ಥಿಕತೆ, ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ಗೆ - ಅಥವಾ ಜಗತ್ತಿನ ಯಾವುದೇಭಾಷೆಗೆ - ಸರಿಸಾಟಿಯಾಗಬಲ್ಲ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಬರಬೇಕು.
ಕಥೆ, ಕಾವ್ಯಗಳಷ್ಟೇ ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿ ವಿವಿಧ ಅಕಾಡೆಮಿಕ್ ವಿಚಾರ ಕುರಿತ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ರೂಪುಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ಕನ್ನಡದಮೂಲಕವೇ ಜಗತ್ತನ್ನು ಓದುವ, ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಕಾಲ ಬರಬೇಕು.
ಈಗ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಸಮ್ಮೇಳನ, ಸಮಾರಂಭಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಅನ್ನ ಕೊಡುವ ಭಾಷೆಯನ್ನಾಗಿಸುವ ದಾರಿ. ಈದಾರಿ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳದ ಹೊರತು ಕನ್ನಡದ ಬಗೆಗಿನ ಹೋರಾಟಗಳು ವ್ಯರ್ಥ ಕಸರತ್ತಾಗಿಯೇ ಉಳಿದುಹೋಗುವ ಅಪಾಯವಿದೆ.
- ವಿಜಯ್ ಜೋಶಿ.
(ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೨, ೨೦೧೦ ರಂದು ಪ್ರಕಟವಾಗಿದ್ದ ಲೇಖನ)
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು