ಕುಪ್ಪಳಿಯ ಸಾಂಗತ್ಯ

ಕುಪ್ಪಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೊನ್ನೆ ತಾನೆ ಮುಕ್ತಾಯವಾದ ಎರಡು ದಿನಗಳ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವದ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ನಾಲ್ಕು ಮಾತು ಬರೆಯೋಣ ಎಂದು ಕುಳಿತರೆ ಏನು ಬರೆಯುವುದು ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಕಾರಣ; ಸಾಂಗತ್ಯ ತಂಡದವರು ಆಯೋಜಿಸಿದ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ ಬಾಯ್ ಇನ್ ದಿ ಸ್ಟ್ರೈಪ್ಡ್ ಪಾಯ್ಜಾಮಾ ಚಿತ್ರದ ಗುಂಗಿನಿಂದ ಇನ್ನೂ ಹೊರಬರಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೊಂದು ಮನಮುಟ್ಟುವ ಚಿತ್ರ ಅದು.

ಜೂನ್ ನಲ್ಲಿ ಡೆಕ್ಕನ್ ಹೆರಾಲ್ಡ್ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಮಂಗಳೂರು ಆವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಇಂಟರ್ನ್‌ಶಿಪ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅಲ್ಲಿನ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಸಿಬಂತಿ ಪದ್ಮನಾಭ ಅವರು ಕುಪ್ಪಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಂಗತ್ಯ ಬಳಗದವರು ನಡೆಸುವ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದರು. ಚಿತ್ರೋತ್ಸವಕ್ಕೆ ಬರಲು ಆಪ್ತ ಆಮಂತ್ರಣವನ್ನೂ ನೀಡಿದ್ದರು. ಆದರೂ ಮನಸ್ಸು ಮಾತ್ರ ಹೋಗಲೋ ಬೇಡವೋ ಎಂದು ಕಾಲಹರಣ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು.

ನೀನು ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದು, ತೃತೀಯ ಸೆಮಿಸ್ಟರ್ ಓದುತ್ತಿರುವವನಾಗಿದ್ದರೆ ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ನೀನು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಬರಲೇಬೇಕು ಎಂದ ಸಿಬಂತಿ ಪದ್ಮನಾಭರ ಮಾತು ಮತ್ತು ಸಲಹೆ-ಚಿತ್ರೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ಬರುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ಆದರೂ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವ ಹೇಗಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಏನೋ, ಅಲ್ಲಿಗೆ ಯಾರ್ಯಾರು ಬರುತ್ತಾರೋ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಕುಪ್ಪಳಿ ತಲುಪಿದ್ದೆ.

ಆದರೆ ಈಗ ಯಾವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು, ಯಾವ ಅನುಮಾನಗಳೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿನ ವಾತಾವರಣ, ಬಳಗದವರ ಆತ್ಮೀಯತೆ, ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ ಚಿತ್ರಗಳು, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸಿಕ್ಕ ಮತ್ತು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಸಿಗುವ ಸ್ನೇಹಿತರು ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಚಿರಸ್ಥಾಯಿಯಾಗಿ ಉಳಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.

ಚಿತ್ರೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶನ ಕಂಡ ಹಲವು ಚಿತ್ರಗಳ ಪೈಕಿ ಮೂರು ಚಿತ್ರಗಳು ನನ್ನನ್ನು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಕಾಡಿವೆ. ಅವು ಕಾರಂತಜ್ಜನಿಗೊಂದು ಪತ್ರ, ಗೋಸ್ಟ್ ಆಂಡ್ ದಿ ಡಾರ್ಕ್‌ನೆಸ್ ಮತ್ತು ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದಂತೆ ಬಾಯ್ ಇನ್ ದಿ ಸ್ಟ್ರೈಪ್ಡ್ದಿ ಪಾಯ್ಜಾಮಾ.

ಕಾರಂತಜ್ಜನಿಗೊಂದು ಪತ್ರ ಚಿತ್ರ ಇಷ್ಟವಾಗಲು ನನ್ನೂರಾದ ಕರಾವಳಿಯಲ್ಲಿನ ಕಡಲ್ಕೊರೆತದ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಚಿತ್ರದ ಕಥೆಯನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡದ್ದು ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದು. ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಶಾನುಭೋಗರ ಮಗ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಅತಿ ಎನ್ನುವಂತಹ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಆಡುತ್ತಾನಾದರೂ, ಒಟ್ಟಾರೆ ಆ ಚಿತ್ರ ನಮಗೆ ತಲುಪಿಸುವ ಸಂದೇಶ ನಿಜಕ್ಕೂ ಗಂಭೀರವಾದದ್ದು.

ಬಾಯ್ ಇನ್ ದಿ ಸ್ಟ್ರೈಪ್ಡ್ಸ್ಟ್ರಿಪಾಯ್ಜಾಮಾ ಹಿಟ್ಲರ್ ಕಾಲದ ಯಹೂದಿ ಮತ್ತು ಜರ್ಮನ್ ಮಕ್ಕಳಿಬ್ಬರ ನಡುವಿನ ಸ್ನೇಹವನ್ನು ಕಥೆಯನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಬರುವ ಯಹೂದಿ ಹುಡುಗನ ಅಭಿನಯವಂತೂ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಡುತ್ತದೆ. ಯಹೂದಿಗಳೆಲ್ಲಾ ಕೆಟ್ಟವರು ಅಂತ ಹಿಟ್ಲರ್ ಕಾಲದ ಜರ್ಮ್ನ್ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದನ್ನು ಓದಿ ತಿಳಿದಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಜರ್ಮನ್ ಬಾಲಕ ಯಹೂದಿ ಬಾಲಕನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ ನಿನ್ನಪ್ಪ ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನಾ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಕಾರಣ ಜರ್ಮನ್ ಬಾಲಕನ ಪ್ರಕಾರ ಯಹೂದಿಗಳೆಲ್ಲಾ ಕೆಟ್ಟವರು ಮತ್ತು ಅವರು ಕೆಟ್ಟವರಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಅವರು ಯಾರೂ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ.ನಿನ್ನಪ್ಪ ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವಷ್ಟೇ ನನ್ನಪ್ಪನೂ ನನ್ನನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂಬ ಯಹೂದಿ ಹುಡುಗನ ಮಾತು ಜರ್ಮನ್ ಬಾಲಕನನ್ನು ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮೂಕನನ್ನಾಗಿಸುತ್ತವೆ. ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಮನಸ್ಸನ್ನೂ ಆರ್ದ್ರಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.

ಚಿತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶನದ ನಂತರದ ಚರ್ಚೆಯ ಬಗ್ಗೆ ವಿಭಿನ್ನ ರೀತಿಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳಿವೆ. ಸಾಂಗತ್ಯದ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶನದ ನಂತರ ಒಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕುಳಿತು ಆ ಚಿತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಹಿರಿಯರ ಉಪಸ್ಥಿತಿ (ಉದಾ: ಡಾ. ಜಿ ಬಿ ಹರೀಶ್, ಪರಮೇಶ್ ಗುರುಸ್ವಾಮಿ) ವಿಮರ್ಶೆ/ಚರ್ಚೆಗೊಂದು ಘನತೆಯನ್ನು ತಂದುಕೊಟ್ಟಿತ್ತು.

ಆದರೆ ಚಿತ್ರಪ್ರದರ್ಶನದ ಕೂಡಲೇ ಆ ಚಿತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಸುವುದು ಚೆನ್ನಾಗಿರದು. ಹಾಗೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನಿಗೆ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದು. ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಿ, ಯೋಚಿಸಿ ಅನಂತರ ಮಾತಾಡಬೇಕು ಎಂಬ ವಾದವೂ ಇದೆ. ಈ ಸಾಧ್ಯತೆ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಸಾಂಗತ್ಯ ತಂಡ ಯೋಚಿಸಲೆಂಬುದು ನನ್ನ ಮನವಿ.

ಉಳಿದಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ ಖುಶ್… ಊಟ, ವಸತಿ, ಆತಿಥ್ಯ…. ಇವ್ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಎರಡು ಮಾತನಾಡುವಂತಿಲ್ಲ. ಇದೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ಕಳಶಪ್ರಾಯವಾಗಿ ಕುಪ್ಪಳಿಯ ರಮ್ಯ ಪರಿಸರ, ಕವಿಶೈಲದ ಮನಮೋಹಕ, ಎದೆಗೂಡಲ್ಲಿ ಸದಾ ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿರುವ ನೆನಪುಗಳು.

ಸಾಂಗತ್ಯ ತಂಡ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಈ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವವನ್ನು ಕುಪ್ಪಳಿಯಲ್ಲೇ ನಡೆಸಲಿ. ನಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರತಿ ಬಾರಿಯೂ ಮರೆಯದೇ ಆಹ್ವಾನಿಸಲಿ.